La maleta : Joël Simon.
Sèm en 1943 ; Lo paire Juli, de Sent Dauni de Catus, es vengut amb lo tren a Caurs far qualquas crompas. Aquò acabat, va vèire un nebòt, carrièra Sant Andrièu. Aprèp lo dinnar, se’n vaun passejar per las carrièras, ‘companhats pel can del nebòt. Passa un carri emplenat de soldats alemans, que truca lo can e s’arrèsta pas ! Lo paure nebòt porta la bèstia mòrta chas el, e l’envolopa dins un vièlh lençòl. Mas, de que ne far del cadavre ? « Me’n vau lo tornar amenar amb ièu, ditz l’oncle ; tu as pas d’ òrt, lo sebelirai dins lo meu ; presta-me una maleta per lo portar ». Tanlèu dich, tanlèu fach, e lo Juli va a la gara amb la saca de las corsas e la maleta.
Espera un pauc sul trepador, amb d’autres viatjaires, demèst los quales soldats alemans. Lo tren arriba, lo Juli monta dedins amb sos bagatges, davala a Sent Daunis, va a l’ostal, conta l’afar a la femna e als dròlles, e dobris la maleta. Quina suspresa ! La maleta es emplenada de manjar :salsissòts, cambajon, pastisses, costèlas, e de burre e de tòstas, e doas botèlhas de vin !
Lo Juli compren lèu-lèu : a la gara, s’es enganat de maleta e a pres la d’un aleman, qu’aurà la suspresa missanta de trobar un can crebat en luòc d’una bona mangisca !