LO MORT, LOU PAOURÉ ET LOU FÔGOT Fables patoises

, par Claude Vertut

LO MORT, LQU PAOURÉ ET LOU FÔGOT
Fables patoises

Antonin Heretié

Un paoùré malirous occoblat dé misera
E tout trouçat peys ons,
Obio possado uno tsournado entiéro
Os omossa pes cans
È brocos é roumets ; n’obio fats uno pilo :
N’opuro’qui lendoumo ;
Per.lou béndr’o lo bilo
É per croùnpa de po.
Mes lou ser es bengut, lou soulel se bo^tmm tsay’ré,

Es houro dé porti ;
É nostrè pàourè bicl, pécayré,
Dé soun piètre oustalet torno.préné l’comi. :
Un bostou din so mo, lou fogot sur l’esquino ;
Martso en se trigoussen, trobuc’o cado pas :
Soun fay rocato ;tout ; é tout cot calqû’espino
Qué lou fouysso pel col, pel loy’nios ou pel nas,
L’otsudo.certo pas se tira" dé péno
L’y suzo, l’y bézéno.
Dé so routo o pu prés obio fat lo mitât,
Con, las b poudé plus, prredut è roussat,
Tsito soun fay per terro
É s’ossèto’n moumen.
Que suy yaoù maliroùs ! se dis guel en plouren,
Mo fénno din soun lèt, douy drollés o logiierro,
Un aoutré trop pitsou per èstré de sécour,
Pas dé po din l’oùstal, lus utsés o lo porto,
Lo fominô, lus ons, molooûdios’è doulour,
Tal es tsuscos ; oyci moun po dé cado tsour,
Qu’ay doun fat ol Boun Dioû per souffri dé lo ?
O mort, couro bendras nié tira dél malhur,
Me dounâ’lou rèpabùj me randré lou bounhur ?
Ah ! béni, se té play, té ségray onbè tsoyo !
Més’lo mort se présenta, è, porlen un paougros :
— M’as dembndad’o Dioû, ocoy guel que m’énboyo,
Qués aco que bouillos ?l
— Modamo, escuza-mé, bous ay plo dérengado,,
So fet lou p’ortofay, l
Mes bou bouilloy préga, se pas trop désogrado
O bostro motsestat^ j’ooubiidoray tsomay, .
Douna mé’n cot dé mo per récorga »
Ay souben oouzit dire uno brabo soutiso :
Lo mort beh tout gori. .
S’ocos es lo bértat, z’ou dire acoy bestizo. ;
Bal plo may soufîri que mpuri..
Tal’es nostro débizo.