Texte, enregistraments et transcripcion per Joan Pascal Godonesca

Racontes reculhís al près d’ Anthony Ginibre, 1999.

Anthony Ginibre nasquèt a Sant-Jan-Lespinassa, pròche Sant-Seren dins lo Carcin, departament d’Òlt lo vint-e-quatre d’agost 1908. Foguèt paisan tota sa vida dins aquela comuna, a seissanta kilomètres d’Orlhac coma de Briva e un pauc mai de Cáurs. Visquèt dins aquèla val onte raja lo flume Dordonha en trabalhar la tèrra e en parlar cada jorn « patoès » coma disiá. Venguèt vièlh, foguèt malaude, e acabèt sa vida pauc de temps i a, al pè de sa filha a Clarmont.
Los tèxtes que seguísson son estats enregistrats al manhetofòne e transcrich segon la grafia dicha classica per Joan Pascal Godonesca, son pichon-filh.

Raconte 3

Los lesers

Abans de me maridar prèsca cada diminge anavi veire les matchs de rugby a Sent-Seren. Siam un tropèl ; a l’epòca totses aviam una biciclèta e rotlaviam tot lo diminge qu’èra pas coma ara, ara vos fariatz tuar. I aviá prèsca pas de voeituras. Lo diminge, fasiam prèsca una corsa entre nautres. Ara ‘quò seriá pas parièr. I aviá mon fraire, mon cosin, i aviá de vesins... siam nombrós, a l’epòca, de joves. I aviá un regent e una regenta a Sent-Jan, i aviá totjorn una quinzena d’elèvas dins cada escòla. Las filhas d’un pam , e les dròlles de l’autre, siam pas mesclats. Passaviam nòstres diminges o anaviam veire un match de rugby a Sent-Seren. I aviá una equipa de rugby que tornava pas mal.
A Sent-Seren a l’epòca, i aviá un nommat Cassanhada, un nommat Vièlhcasal que prèsca totjorn l’un o l’autre ganhàvon las corsas que i aviá a Sent-Seren. ‘Qu’èra tot planièr, fasiáun lo torn de la Segariá. Fasiáun pas coma ara, ara faun lo torn de vila. Abans se fasiáun lo torn de la Segariá, i aviá sièis o sèt kilomètres, pensi, lo torn . Alèra quò èra interessant, arribàvon de pel Goson, les vesiam arribar d’un pauc lònh, ‘quò bardava... Cassanhada e Vièlhcasal ganhàvon prèsca a tot còp. Èron rapides. El, Cassanhada èra rapide que restèt a París, fasiá las corsas de París. Tombèt, se faguèt talament mal que quitèt de far las corsas. Nautres, prèsca cada diminge fasiam les corsas entre nautres. Les temps an canjat. Ara porriam pas far çò que fasiam alèra.

(de sègre)