La letra de Nadal
Dins lo país d’aquesta istòria, es pas lo Paire Nadal Còcacòlà que pòrta los presents de Nadal
mas es Nòstre Sénher que se carga de los distribuir als mainatges. Coma se fa pertot, los enfants li
fan una letra ont i exprimon lors desirs.
Aquí que Nadal es ja a pr’aquí, i serem dins pauc de temps. Podètz pensar cossí aquò
vonvoneja dins totes los ostals, cossí tot un cadun es afairat per que la fèsta siá una capitada. E los
nenes, pel sol còp dins l’annada prenon plaser d’escriure, fan la letra a Nòtre Sénher...
Lo Joan de Picalustra es sèit al pichon burèu de la seuna cramba, plan atencionat, es a escriure
la letra :
« Nòstre Sénher, portatz-me una consòla Nitendo e una veitura teleguidada. »
Se tòrna legir e... non... Aquela letra es tròp seca, es pas aital que se parla a Nòstre Sénher.
Agrifonís aquel papièr e lo saca al bordilhièr. E recomença :
« Nòstre sénher, Per festejar dignament vòstra fèsta e per vos far onor, vos seriá fòrça
reconeissent se me voliatz porgir una consòla Nitendo e una veitura teleguidada. Per ara vos desiri
una polida fèsta, vos disi un crane mercé e vos exprimi mon prigond respècte. »
Aquí una letra plan virada, segur que Nòstre Sénher la remarcarà. Joan la tòrna legir e la legir
enquèra. Òc... E puèi non... Agrifonís aquel papièr e lo saca al bordilhièr. E recomença :
Sus una laissa de sa crambeta una senta verge velha sus el, la seuna mamà li ten totjorn un
ramelet de flors o de boissa, depend de la sason. Alèra, Lo Joan monta sus la cadièra, pren aquela
senta verge, l’estropa dins un papièr de jornal e la conha al pus prigond del tirador qu’es amagat jol
lèch. E escriu :
« Nòstre Sénher, Se volètz tornar veire la vòstra mamà, vos aconselhi fòrça de ma portar una
consòla Nitendo e una veitura teleguidada. »
Sèrgi IRONDÈLA