UN JORN VENDRÀ   ZEFIR BÖSC

Un jorn vendra que tornärem 

Deval país qu’avèm quitat,

Devas l’airal qu’aviam aimat, 

Ont la joinessa se passèt.

Car a vint ans, calguèt partir 

Un còp l’armada plan finida,

Vas un patron que nos loguèt, 

Siaga a la vila o la campanha,

Far domestique o servicial 

Dins una bòria o un cafè,

E maites còps far fonccionaris.. 

Car nautres sèm, atal venguts,

D’una familha ont los enfants 

Que plan nombroses, son nascuts.

Passat lo temps de las enduras, 

Se maridèron los garçons

E las sòrres, quand se poguèt. 

De biais, cadun a fach son temps,

Dins lo mestièr qu’a pogut faire,

Que förces còps, causiguèt pas,

Mas que lo temps, lor a fach prene.

Lèu çai venguèt la retirada,

Lo que poguèt i arribar…

D’aquí, l’idèia de tornar

Deval país de lor joinessa,

Venguèt atal, en lor sicap.

En sovenir del temps passat,

Que çaquelai, a plan cambiat,

Ont aun crompat o fach bastir

Un ostal nòu o abiassut,

Per i passar lor retirada,

E remembrar los fachs d’antan,

E, se se pòt, en lenga nòstra

Per los que l’ aun totjorn parlada,

Mas quitament, pauc doblidada

E que jamai aun renegada.

Car aici, sèm Lengadocians

E de region dicha Occitània.

Un jorn vendrà ont nòstra lenga 

Ressorgirà de son silenci. » (2016)