L’émigrant
L’annado que me marideri, Y a quatorz’ans, me bastiguèri Dins un coumbel bien abrigat Que mous parens m’abiu dounat
Yeü et ma fenn’ y trabailleren De nostros mas, tant que pougueren ; Adujaben ais oubriés, Peyriés et fustiés et teüliès.
Nostro demor’es pichounetto, Uno cousin’, uno (...)